مسکو – بوریس نادژدین وعده داده است که در انتخابات ریاست جمهوری که در ماه مارس آینده برگزار می شود با ولادیمیر پوتین روبرو شود. در کشوری که در آن بسیاری از منتقدان به زندان، تبعید یا مرده ختم شده اند، این اقدامی پرخطر است.
نادژدین، سیاستمدار و مفسر کهنه کار، گفت: «این یک انتخابات بسیار عجیب است زیرا هیچ انتخاب واقعی وجود ندارد. او به ان‌بی‌سی نیوز گفت که او خطرات را درک می‌کند، اما همچنان می‌خواهد نامزد شود تا رئیس‌جمهور را به دلیل تضعیف نهادهای دموکراتیک روسیه و انتقاد هوایی از جنگ در اوکراین و تلاش‌های پوتین برای هدایت کشور به سمت استبداد بیشتر فراخواند.
وی افزود: من برای همه چیز آماده هستم.
نادژدین یکی از تنها دو نفری است که تا کنون ابراز تمایل کرده اند تا در برابر رهبری قرار بگیرند که انتظار می رود با اختلاف زیادی پیروز شود. انتخابات روسیه اغلب در بی نظمی و ادعای تقلب غرق می شود. برای رقبای بسیار دشوار است که نام خود را در هر سطحی در برگه رای بیاورند. منتقدان می گویند که انتخابات روسیه بیشتر جنبه نمایشی دارد.
نادژدین 60 ساله تا آنجا پیش رفته است که تهاجم تمام عیار به اوکراین را “اشتباه مهلک” پوتین می‌داند – بیانیه‌ای خطرناک که در آن صحبت از تهاجم به حدی محدود است که از نظر قانونی، او باید جنگ را “نظامی ویژه” بنامد. عمل.”
روس‌ها امروز به دلیل نادیده گرفتن پیامی در مورد مناقشه در اوکراین با 15 سال زندان روبرو هستند و انتقاد عمومی مانند انتقاد نادژدین را نادر می‌دانند. اما انتخابات ریاست جمهوری، هر چقدر هم که جعلی باشد، سه ماه دیگر برگزار می شود و نادژدین می گوید یک نفر باید حرفش را بزند.
تعداد کمی از چهره های دیگر باقی مانده اند که می توانند این کار را انجام دهند. سرسخت ترین منتقدان رژیم – از جمله الکسی ناوالنی، یکی از چهره های برجسته اپوزیسیون – یا مرده اند، یا زندانی هستند یا در تبعید هستند. کرملین مصاحبه‌های نسبتاً صریح نادژدین با روزنامه‌نگاران را تحمل می‌کند، که نشانه‌ای از اعتماد دوباره پوتین است، چیزی که تنها شش ماه پیش تصورش سخت بود.
در مواجهه با ضدحمله اوکراین، نیروهای پوتین در خط مقدم به نظر می‌رسید که بیشتر مستعد درگیری داخلی باشند تا درگیری با اوکراینی‌ها، که در تابستان امسال توسط یوگنی پریگوژین، وفادار دیرینه رژیم، به شورش ختم شد.
این وخیم ترین تهدید سیاسی داخلی بود که پوتین در بیش از دو دهه قدرت با آن مواجه شده است. او نه تنها از این بحران جان سالم به در برد، بلکه به نظر می رسد که از این بحران دوباره نیرو گرفته است.
عباس گالیاموف، تحلیلگر سیاسی روسی و سخنران سابق پوتین گفت: «انتظارات منفی که محقق نشد، سطح خاصی از اعتماد به نفس را در او ایجاد کرد.
تعدادی از چیزهای دیگر نیز از آن زمان به نفع پوتین شکسته شده است. ضد حمله اوکراین متوقف شد و تعهد غرب به پیروزی کیف را زیر سوال برد. درگیری اسرائیل و حماس نیز اختلافات غرب را بر سر حمایت از اوکراین عمیق تر کرده است.
از آنجایی که رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، به التماس از واشنگتن و متحدانش برای دریافت تسلیحات بیشتر تنزل داده است، پوتین در حال فرافکنی علنی است که از قبل از شروع جنگ در اوکراین نشان نداده است.
گالیاموف گفت: “فعالیت او به طور قابل توجهی افزایش یافته است: او در روز چندین رویداد دارد، مانند زمان های خوب قدیم.” خیلی بیشتر از سال گذشته یا در نیمه اول امسال که نیمه برچیده به نظر می رسید. او گاهی ناپدید می شد [from public view] برای روزها یا حتی هفته ها به نظر می رسید که او در حال افول کامل است. در مقایسه با آن، او اکنون بسیار بهتر به نظر می رسد.»
پوتین 71 ساله از سال 1999 – طولانی تر از هر رهبر روسیه از زمان جوزف استالین – در قدرت بوده است. اصلاحات قانون اساسی که قبل از حمله روسیه به تصویب رسید، راه را برای ماندن او در قدرت تا اواسط دهه 80 میلادی هموار کرد.
او ثبات برای روسیه را محور میراث خود می‌داند و تلاش کرده است تا اطمینان حاصل کند که برای اکثریت روس‌ها، جنگ در اوکراین تا حد زیادی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، و اقتصاد مستحکم است و زندگی به روال عادی خود ادامه می‌دهد.
در حالی که اقتصاد روسیه در ماه‌های پس از تهاجم از تحریم‌های غرب ضربه خورد، کرملین این روایت را پیش برد که اگر نگوییم قوی‌تر، صدمه‌نخورده ظاهر شده است.
سخنرانی در روسیه کالینگ! پوتین هفته گذشته در مجمع سرمایه گذاری به رشد 3.5 درصدی تولید ناخالص داخلی تا پایان سال افتخار کرد و اعلام کرد که روسیه “اکنون از نظر نرخ رشد از همه کشورهای پیشرو اتحادیه اروپا جلوتر است.”
طبق داده های رسمی، دستمزدهای واقعی در روسیه در سه ماهه سوم سال 2023 نسبت به مدت مشابه سال قبل 8.7 درصد رشد داشته است، در حالی که درآمد واقعی 4.9 درصد افزایش یافته است.
نادژدین گفت که اقتصاد دوران جنگ در حال خدمت به بسیاری در روسیه است و روایت کرملین از اقتصاد قوی را تقویت می کند.
“در شهر من، Dolgoprudny، ما یک کارخانه بزرگ، یک کارخانه نظامی داریم و همه چیز بسیار خوب است. آنها 24 ساعت در روز کار می کنند و حقوق ها افزایش می یابد، و رشد می کند و رشد می کند. اما او خاطرنشان کرد که این می تواند در دراز مدت به بن بست تبدیل شود.
اتحاد جماهیر شوروی… تانک های بسیار خوب، موشک های بسیار خوب، موشک های بسیار خوب، سلاح های هسته ای بسیار خوب ساخت. اما در دهه 80، ما در مغازه ها غذا نداشتیم.
در خیابان‌های پوشیده از برف و جشن مسکو، روس‌ها برای تعطیلات به خرید می‌رفتند و طبق گفته‌های بیشتر سعی می‌کردند به زندگی خود ادامه دهند. بسیاری از برندهای غربی که در واکنش به تهاجم به اوکراین مغازه خود را بسته بودند، با جایگزین‌های داخلی جایگزین شده‌اند که به نوعی حس عادی بودن را نشان می‌دهد.
با این حال، قیمت ها در حال افزایش است. تورم در روسیه 7.4 درصد است که کمی بالاتر از نرخ تورم جهانی 7 درصد است.
“گران. یک زن بازنشسته در میدان پوشکینسکایا در مرکز مسکو به ان‌بی‌سی نیوز گفت: «همه چیز بسیار گران است، اگرچه هر چیزی که نیاز دارید وجود دارد. او نزدیک اولین مک‌دونالد بود که در روسیه پس از شوروی در سال 1990 افتتاح شد. این مک‌دونالد اکنون نسخه‌ای از مک‌دونالد است که متعلق به روسیه است، که پس از خروج زنجیره‌ای فست فود از کشور در سال گذشته وارد عمل شد. او گفت: “من فکر می کنم هیچ دسته ای وجود ندارد که قیمت آن افزایش نیافته باشد.”
النا، 58 ساله، که همچنین از او خواسته بود از نام خانوادگی خود استفاده نکند، گفت: “ما تجربه بزرگی از زنده ماندن داریم.” بنابراین ما تازه شروع به خرید زباله های کمتر و چیزهایی که واقعاً مورد نیاز هستند، کرده ایم.»
ان‌بی‌سی نیوز همچنین با زن جوانی به نام گالینا صحبت کرد که می‌گوید اقتصاد برای او ثبات دارد، به اندازه‌ای که او در راه خرید یک آیفون 15 جدید بود. او به‌عنوان تستر محصول کار می‌کند، اما اذعان می‌کند که ممکن است همه نظراتش را در مورد آنها به اشتراک نگذارند. اقتصاد.
او گفت: «موقعیت های مختلفی وجود دارد. برخی از مردم بدهی دارند، برخی اعتبار دارند، برخی دیگر بچه دارند. برخی عزیزان خود را در عملیات ویژه نظامی دارند. همه در حالات متفاوتی هستند.»
سنجش این حالات برای نظرسنجی‌های عمومی سخت‌تر و سخت‌تر است. در میان فضای ترس و سرکوب مخالفان، تشخیص اینکه آیا مردم نظر خود را صادقانه می گویند یا نه، دشوار است.
اما یک نظرسنجی اخیر توسط مرکز نظرسنجی مستقل لوادا نشان داد که سطح حمایت از نیروهای مسلح روسیه در اوکراین همچنان بالاست و 74 درصد است، اگرچه نزدیک به 60 درصد از روس ها خواهان آغاز مذاکرات صلح با اوکراین هستند. نظرسنجی اخیر لوادا نشان داد که 85 درصد از رای دهندگانی که تصمیم گرفتند رای خود را به پوتین بدهند.
و او در تلاش است تا تصویری جهانی ارائه دهد. او در اوایل این ماه پس از اینکه دادگاه کیفری بین‌المللی حکم بازداشت او را به اتهام بردن کودکان اوکراینی به روسیه صادر کرد، سفرهای بین‌المللی خود را محدود کرده است.
میلیون ها روس به طور سنتی در کنفرانس مطبوعاتی پایان سال پوتین شرکت می کنند و امسال نیز احتمالاً تفاوتی نخواهد داشت. تقریباً دو سال پس از جنگ، به نظر می‌رسد پوتین محبوبیت واقعی خود را حفظ کرده و روایت‌های رسانه‌های دولتی از عملیات نظامی به اصطلاح ویژه در بسیاری از بخش‌های جامعه غرق شده است.
الکسی لوینسون از مرکز لوادا گفت: “آنچه ما در مورد وضعیت اذهان عمومی در روسیه گزارش می کنیم برای بسیاری از مردم ناراحت کننده است.”
لوینسون گفت: “ما می گوییم که روس ها از جنگ علیه اوکراین حمایت می کنند، ما می گوییم که روس ها فعالیت رئیس جمهور روسیه را تایید می کنند.” آغاز جنگ بر شرایط اصلی زندگی روس ها تأثیری نداشت. و هر چه ذهن مردم روسیه به این رویدادها واکنشی نشان نداد. این یک ویژگی واقعاً شگفت انگیز، به اصطلاح، این زمان است.»
لوینسون گفت در روان روسیه، جنگ برای شکست دادن اوکراین نیست. او گفت: «آنچه حیاتی است شکست خوردن از غرب نیست.
پوتین به مردمش گفته است که آینده آنها در شراکت با چین نهفته است، چینی که از زمان شروع جنگ به یکی از شرکای تجاری و متحدان سیاسی اصلی روسیه تبدیل شده است. اطلاعات ایالات متحده همچنین پیشنهاد کرده است که چین از جنگ در اوکراین حمایت اساسی می کند.
نادژدین که متمایل به مترقی است اما توسط یک حزب راست میانه تر حمایت شده است، می گوید که بسیاری از روس ها با ترس دیرینه از نفوذ فزاینده چین، مقاوم هستند. نادژدین می‌گوید روسیه از لحاظ تاریخی اروپا محور بوده است و باید همینطور بماند، در غیر این صورت در خطر تبدیل شدن به دولت «واسال» چین است – که از نظر اقتصادی به شدت به پکن وابسته است. نادژدین گفت: «ما باید به جامعه اروپایی بازگردیم.
کایر سیمونز از مسکو و متیو بودنر و یولیا تلمازن از لندن گزارش دادند.