ادل زریلی اسپرینگستین، منشی حقوقی قدیمی، موزه موسیقی و شریک رقص کنسرت که قلب های بی شماری را در E Street Nation پسرش بروس اسپرینگستین و فراتر از آن تسخیر کرد، درگذشت.
او 98 سال داشت.
بروس اسپرینگستین در یک پست اینستاگرامی اعلام کرد که مادرش چهارشنبه درگذشت. او ویدئویی از رقص دو نفره آنها با استاندارد دوران سوئینگ گلن میلر «در حال و هوا» را با عنوان «آدل اسپرینگستین – 4 مه 1925 – 31 ژانویه 2024» به اشتراک گذاشت. او سپس به طور طولانی از اشعار “آرزو”، یکی از آهنگ هایش که او را فرا می خواند، نقل قول می کند.
یادم می آید صبح مادر صدای زنگ ساعت شما را شنید. من در رختخواب دراز می کشیدم و به صدای تو در حال آماده شدن برای کار گوش می دادم، صدای کیسه آرایشت روی سینک،” در این پست آمده است.
علت و سایر جزئیات بلافاصله فاش نشد، اما اسپرینگستین در سال 2021 گفت که او یک دهه با بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم می کرد و دیگر نمی توانست صحبت کند یا بایستد.
مادر سه فرزند – و آخرین از سه خواهر ایتالیایی-آمریکایی زریلی – سنگ بنای سرود بروس اسپرینگستین “سرزمین آمریکا” بود که به “مک نیکولازها، پوسالسکی ها، اسمیت ها، زریلیس ها” نیز احترام می گذارد.
این شهروند نیویورکی در کودکی به فری‌هولد نقل مکان کرد و هرگز تصور نکرد که روزی فرزندانی خواهد داشت که نیوجرسی را به افسانه‌ای غنایی تبدیل خواهند کرد.
جذابیت شاد و با روحیه ادل اسپرینگستین او را به یک آهنربای طرفدار تبدیل کرد. به گفته مجله رولینگ استون، شواهد ویدیویی از حضور ادل روی صحنه با بروس به سال 1992 بازمی گردد.
بروس به زندگی‌نامه‌نویس دیو مارش گفت: او «واقعاً باهوش، واقعاً قوی، خلاق واقعی» بود و «از ناامیدی امتناع می‌کرد».
و نفوذ او عمیق بود.
این نوازنده در یک سخنرانی در جزیره الیس در سال 2010 گفت که او “خانواده ما را در کنار هم نگه داشته است” در طول سال ها سختی، این نوازنده در یک سخنرانی با مادر و خاله های درخشانش صحنه را به اشتراک گذاشت.
من به یک معنا دنبال مادرم رفتم. او در سال 2002 به مجله “Uncut” گفت و با تمجید از شعبده بازی “نجیبانه” او در کار و خانه، زندگی او یک ثبات باورنکردنی داشت، کار، کار، کار هر روز، و من این را بسیار تحسین کردم.
او گفت: «من گاهی اوقات او را در محل کارش ملاقات می‌کردم، و آنجا مملو از مردان و زنانی بود که به نظر می‌رسید هدفی داشتند. “من الهام زیادی در این اعمال ساده پیدا کردم.”
وقتی بروس بچه بود، مادرش مقداری پول جمع کرد – داستانی که در بخش دیگری از “آرزو” که او در سال 1987 ضبط کرد و پنجشنبه از آن در اینستاگرام نقل کرد، به طرز شیرینی به تصویر کشیده شد.
«پسر کوچولو و مادرش بیرون ویترین فروشگاه موسیقی مخروبه می‌لرزند.
آن شب در بالای درخت کریسمس یک ستاره زیبا می درخشد. و زیر یک گیتار ژاپنی کاملاً جدید دراز کشیده.
…خب این من بودم با چکمه های بیتلم، تو با بیگودی صورتی و شلوار ماتادور – مرا روی کاناپه بالا کشید تا برای عموها و عمه هایم کار کنم.
زمانی که پسرش به کارش رسید، در اتاق‌های بسیار بزرگ‌تری از آمریکا تا اروپا کار می‌کرد.
اگرچه او در مراسم کمئوی تماشاچیان «رقص در تاریکی» به خوبی آشنا بود، اما با خوشحالی در زمینه موسیقی بازی کرد.
در سال 2012 او رقصید و پس زمینه آهنگ Twist and Shout را در استادیوم MetLife نیوجرسی خواند. در مارس 2016، زمانی که او 90 ساله بود، مادر و پسر با ران به سمت «رامرود» در مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک حرکت کردند.
عضو E Street Band استیون ون زانت گفت پنجشنبه که ادل اسپرینگستین «ماتریارک خانواده ما و منبع بی‌وقفه الهام‌بخش انرژی مثبت» بود. یک نوع. او همیشه در کنار ما خواهد بود. رقصیدن در بین تماشاگران.»
او شوهرش، پدر بروس داگلاس را که الهام‌بخش ترانه‌ها بود، در سال 1998 از دست داد.
بازماندگان شامل دخترانشان، پاملا اسپرینگستین و ویرجینیا شیو، و یک خانواده بزرگ ثروتمند هستند.
آنها بدون شک احساساتی را که بروس در آن روز در جزیره الیس بیان کرد، مشترکند.
او گفت: “ممنون، مامان.” “شما را خیلی دوست دارم.”