درمان اختلالات جنسی زنان

اختلال عملکرد جنسی چیست؟ اختلال عملکرد جنسی نگرانی مشترک بسیاری از زنان است. مشکلاتی ممکن است در هر مرحله از چرخه پاسخ جنسی (هیجان، فلات، ارگاسم، و حل و فصل) رخ دهد که مانع از تجربه رضایت جنسی زن شود. بسیاری از زنان تمایلی ندارند یا خجالت می کشند درباره مشکلات جنسی خود صحبت کنند، اما مهم است که به پزشک خود بگویید که چه چیزی را تجربه می کنید، زیرا بیشتر موارد اختلال عملکرد جنسی زنان قابل درمان است. اختلال عملکرد جنسی زنان ممکن است شامل مشکلات میل، برانگیختگی، ارگاسم، هورمون ها یا درد باشد.

اختلال عملکرد جنسی زنان می تواند دلایل فیزیکی یا روانی داشته باشد. علل فیزیکی عبارتند از دیابت، بیماری قلبی، بیماری های عصبی، عدم تعادل هورمونی، یائسگی، بیماری های مزمن مانند بیماری کلیوی یا نارسایی کبد، مجاری ادراری، اعتیاد به الکل، سوء مصرف مواد و عوارض جانبی داروها از جمله داروهای ضد افسردگی. نوسانات هورمونی که در دوران بارداری، بعد از زایمان و یائسگی رخ می دهد ممکن است در اختلالات جنسی نیز نقش داشته باشد. علل روانشناختی اختلال عملکرد جنسی می تواند شامل استرس، اضطراب، نگرانی در مورد عملکرد جنسی، مشکلات روابط، افسردگی، احساس گناه و اثرات یک ضربه جنسی گذشته باشد.

هم مردان و هم زنان ممکن است از اختلال عملکرد جنسی و مشکلات جنسی رنج ببرند. سالمندان ممکن است بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند، احتمالاً به دلیل کاهش مرتبط با سلامتی مرتبط با افزایش سن. مردان ممکن است دچار انزال زودرس یا تأخیر در انزال، مشکلات در گرفتن یا حفظ نعوظ یا مشکلات ناشی از تستوسترون پایین شوند. مانند زنان، مردان نیز ممکن است مشکلاتی را با میل تجربه کنند.

انواع شایع اختلال عملکرد جنسی در زنان عبارتند از:

• میل جنسی را مهار می کند
• ناتوانی در برانگیختگی
• عدم ارگاسم (آنورگاسمی)
• مقاربت دردناک

نوسانات هورمونی ممکن است در اختلال عملکرد جنسی زنان نقش داشته باشد. این موارد در اسلایدهای بعدی مورد بحث قرار خواهند گرفت.

فقدان میل جنسی یا عدم علاقه به رابطه جنسی مانع میل جنسی می شود. این می تواند دلایل زیادی داشته باشد، از جمله تغییرات هورمونی، شرایط و درمان های خاص پزشکی، افسردگی، بارداری، استرس، خستگی، تأثیرات سبک زندگی مانند استرس کار یا مراقبت از کودک، و حتی بی حوصلگی از روال های جنسی منظم. اگر فکر می‌کنید که عوارض جانبی دارو به کمبود میل و مشکلات در تحریک جنسی شما کمک می‌کند، با پزشک خود صحبت کنید. اگر فقدان میل مشکل ساز باشد، تغییر روال خود ممکن است کمک کند. داشتن رابطه جنسی در مکان‌های جدید، در زمان‌های مختلف روز، یا امتحان کردن موقعیت‌های جنسی متفاوت ممکن است به افزایش میل کمک کند.

روانکاری ناکافی واژن در زنان ممکن است باعث ناتوانی در برانگیختگی فیزیکی در طول فعالیت جنسی شود. مشکلات مربوط به جریان خون به واژن و کلیتوریس نیز ممکن است بر روانکاری و برانگیختگی جنسی در زنان تأثیر بگذارد. روان کننده ها ممکن است به زنان کمک کنند تا راحت تر برانگیخته شوند. اگر خانمی یائسه است، کرم استروژن نیز ممکن است کمک کند.

فقدان اوج جنسی (ارگاسم) آنورگاسمی نامیده می شود و یکی از مشکلات جنسی رایج است. عوامل زیادی می توانند در بروز آنورگاسمی نقش داشته باشند، از جمله مهار جنسی، بی تجربگی یا عدم آگاهی. عوامل روانشناختی آنورگاسمی ممکن است شامل احساس گناه، اضطراب، یا آسیب یا سوء استفاده جنسی در گذشته باشد. تحریک ناکافی، داروها یا داروها و بیماری های مزمن نیز می تواند منجر به عدم ارگاسم شود. تمرینات کگل یکی از درمان های بالقوه برای عدم ارگاسم است.

مقاربت دردناک می تواند در نتیجه تعدادی از شرایط مانند اندومتریوز، توده لگنی، کیست تخمدان، واژینیت، روانکاری ضعیف، خشکی واژن، وجود بافت اسکار ناشی از جراحی یا یک بیماری مقاربتی باشد. اسپاسم دردناک و غیرارادی عضلاتی که ورودی واژن را احاطه کرده است، وضعیتی به نام واژینیسموس است که ممکن است در زنانی رخ دهد که می‌ترسند دخول دردناک باشد، فوبیای جنسی یا تجربه‌های جنسی آسیب‌زا یا دردناک قبلی دارند. دیسپارونی درد در حین مقاربت یا سایر فعالیت های جنسی شامل دخول یا تلاش برای دخول است. درد ممکن است سطحی یا عمیق باشد.

اختلال عملکرد جنسی در زنان با معاینه فیزیکی و سابقه علائم تشخیص داده می شود. پزشک احتمالاً معاینه لگن را با آزمایش پاپ اسمیر برای بررسی سرطان یا تغییرات پیش سرطانی در دهانه رحم انجام می دهد. ممکن است آزمایش‌های دیگری برای رد کردن شرایط پزشکی که ممکن است باعث اختلال عملکرد جنسی زنان شود، تجویز شود. همچنین ممکن است از شما در مورد نگرش نسبت به رابطه جنسی، آسیب یا سوء استفاده جنسی در گذشته، مشکلات در رابطه، یا سوءمصرف الکل و مواد مخدر سؤال شود تا مشخص شود که آیا این عوامل روانی در ایجاد اختلال نقش دارند یا خیر. سن یک زن در تشخیص احتمالی اختلال عملکرد جنسی زنان نقش دارد. پزشک ممکن است آزمایش‌های آزمایشگاهی را برای بررسی مشکلات فیزیکی بالقوه‌ای که در اختلال عملکرد جنسی نقش دارند، درخواست کند.

بسیاری از انواع مشکلات جنسی را می توان با پرداختن به مشکلات جسمی یا روانی اساسی درمان کرد. معمولاً شامل همکاری بین زن، پزشکان و درمانگران است. راهبردهای درمانی برای اختلال عملکرد جنسی در زنان در اسلایدهای زیر مورد بحث قرار گرفته است. درگیر شدن شریک جنسی زن ممکن است بخشی از روند درمان باشد.

آموزش بیمار برای کمک به زنان برای غلبه بر اضطراب در مورد عملکرد و عملکرد جنسی مهم است. یادگیری در مورد رفتارهای جنسی و پاسخ های عادی ممکن است اضطراب را کاهش دهد. دانستن آناتومی طبیعی، عملکرد جنسی، تغییراتی که در طول افزایش سن رخ می دهد و تغییراتی که در بارداری و یائسگی رخ می دهد ممکن است به کاهش ترس زنان کمک کند. زنان باید بدانند که اجازه دارند از رابطه جنسی و آزمایشات جنسی لذت ببرند.

ممکن است برای کمک به زن برای غلبه بر برخی اختلالات جنسی، تقویت تحریک جنسی ضروری باشد. خودارضایی، تغییر روال جنسی، یا استفاده از فیلم‌ها یا کتاب‌های وابسته به عشق شهوانی ممکن است کمک کند. بدن خود را بشناسید و بدانید چه چیزی برای شما خوب است. به شریک خود بگویید. پوزیشن های مختلف جنسی را امتحان کنید، در زمان های مختلف روز رابطه جنسی داشته باشید و در مکان های جدید رابطه جنسی داشته باشید تا بفهمید که چگونه می توانید احساس بهتری در رابطه جنسی ایجاد کنید. برای رابطه جنسی برنامه ریزی کنید و زمان و انرژی را برای قرار ملاقات بگذارید تا احساس عجله یا خستگی نکنید.

اضطراب ممکن است با حواس پرتی کاهش یابد. فانتزی های شهوانی یا غیر شهوانی می تواند مفید باشد. موسیقی، ویدئو یا تلویزیون نیز می‌تواند حواس زنان را پرت کرده و به آرامش آنها کمک کند. انقباض و شل کردن عضلات لگن، مشابه حرکاتی که در حین تمرینات کگل انجام می دهد، می تواند یک تکنیک حواس پرتی باشد.

رفتارهای دیگری که شامل آمیزش جنسی نمی‌شوند، مانند ماساژ حسی ممکن است به زن کمک کند تا احساس راحتی بیشتری در رابطه جنسی و رابطه جنسی داشته باشد و فشار و اضطراب کمتری را در اطراف فعالیت جنسی احساس کند. ماساژ حسی می تواند به زن کمک کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشد و با همسرش ارتباط بهتری برقرار کند.

اگر اختلال عملکرد جنسی به دلیل درد باشد، گاهی اوقات تغییر وضعیت جنسی ممکن است به کاهش یا از بین بردن درد کمک کند. روان کننده های واژن ممکن است درد ناشی از اصطکاک را تسکین دهند و آرامش قبل از مقاربت (حمام گرم، مدیتیشن) ممکن است پاسخ های درد را کاهش دهد. اجتناب از رانش عمیق ممکن است کمک کند. پزشک ممکن است توصیه کند که یک زن قبل از نزدیکی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) استفاده کند تا درد را به حداقل برساند.

پیش آگهی برای درمان اختلال عملکرد جنسی در زنان بستگی به این دارد که آیا می توان علت زمینه ای را درمان کرد یا خیر. اگر اختلال عملکرد جنسی به یک وضعیت فیزیکی قابل درمان مرتبط باشد، نتیجه اغلب مثبت است. هنگامی که اختلال عملکرد به دلایل روانشناختی باشد، اغلب می توان با مشاوره، آموزش و بهبود ارتباطات بین شرکا با موفقیت درمان کرد. اگر ترکیبی از عوامل به اختلال عملکرد جنسی زنان کمک کند، همه آنها باید برای بهبود شانس یک نتیجه خوب مورد توجه قرار گیرند.

هورمون ها نقش زیادی در عملکرد جنسی زنان دارند. با افزایش سن زنان، هورمون استروژن کاهش می‌یابد که می‌تواند منجر به روان‌کاری ضعیف واژن و کاهش حس تناسلی شود. سطوح پایین هورمون مردانه تستوسترون در زنان نیز ممکن است به کاهش برانگیختگی جنسی، احساس تناسلی و ارگاسم کمک کند. تا زمانی که منع مصرف ندارد، هورمون درمانی ممکن است به زنان کمک کند تا از بهبود عملکرد جنسی لذت ببرند. استروژن با آتروفی دستگاه ادراری تناسلی، اختلالات خلقی یائسگی، و علائم وازوموتور، مانند گرگرفتگی، که می تواند بر عملکرد جنسی زنان تأثیر منفی بگذارد، مبارزه می کند.

هیسترکتومی (برداشتن رحم با جراحی) ممکن است باعث اختلال عملکرد جنسی در بسیاری از زنان شود. زنانی که رحم خود را به دلیل یک بیماری خوش خیم خارج می کنند ممکن است تا ۳۰ درصد کاهش پاسخ جنسی را تجربه کنند. تغییرات هورمونی مرتبط با برداشتن تخمدان ها ممکن است منجر به از دست دادن میل، کاهش روانکاری واژن و حس تناسلی شود. اعصاب و رگ های خونی که برای عملکرد جنسی ضروری هستند نیز ممکن است در طول جراحی آسیب ببینند. در نهایت، برخی از زنان ممکن است افسرده شوند یا احساس کنند که با برداشتن رحم خود، اعتماد به نفس خود را از دست می دهند که ممکن است پس از انجام این عمل، برقراری رابطه جنسی را برای آنها سخت کند.

یائسگی و از دست دادن استروژن مرتبط با آن می تواند بر عملکرد جنسی زنان مانند از دست دادن روغن کاری واژن و حس تناسلی تأثیر بگذارد. سایر جنبه های احساسی یائسگی ممکن است به از دست دادن علاقه به رابطه جنسی یا ناتوانی در برانگیختگی کمک کند. از دست دادن استروژن باعث نازک شدن و از بین رفتن خاصیت ارتجاعی واژن می شود. شیاف استروژن ممکن است به این مشکل کمک کند.

با این حال، بسیاری از زنان یائسه رضایت جنسی را افزایش داده اند. تصور می شود که این به دلیل اضطراب کمتر در مورد باردار شدن یا داشتن زمان برای استراحت و لذت بردن از صمیمی بودن با شریک زندگی است.

مشکلات جنسی در زنان شایع است و تقریباً هر زنی گاهی اوقات آنها را تجربه می کند. اگر مشکلات ادامه پیدا کنند، می توانند برای یک زن بسیار ناراحت کننده باشند و بر روابط او با شریک زندگی خود تأثیر بگذارند. اگر به طور منظم هر گونه مشکل جنسی را تجربه می کنید، با پزشک خود صحبت کنید. راهنما در دسترس است! لازم نیست در سکوت رنج بکشید و از لذت جنسی چشم پوشی کنید.